Τι λέει η επιστήμη για τα ακάρεα Demodex και τη ροδόχρου ακμή;

Οι μικροσκοπικοί αυτοί οργανισμοί σχήματος σκώληκα κατοικούν στους σμηγματογόνους θύλακες του δέρματος στο πρόσωπο ενός ενήλικα. Τα ακάρεα Demodex περιγράφηκαν για πρώτη φορά το 1842, αλλά ο ρόλος τους στην ομοιόσταση του δέρματος του προσώπου είναι ακόμη αδιευκρίνιστος. Είναι γνωστό ότι μεταφέρουν βακτήρια στην επιφάνεια του δέρματος και σε ορισμένες περιπτώσεις ο πληθυσμός τους μπορεί να αυξηθεί σημαντικά. Μπορούν να βγαίνουν εύκολα από τα τριχοθυλάκια όπου βρίσκονται, συχνά σε ομάδες, έχοντας το κεφάλι τους χαμηλωμένο καθώς τρέφονται με σμηγματογόνες ουσίες. Έχουν οκτώ κοντόχοντρα πόδια με τα άκρα τους σε σχήμα νυχιού, τα οποία και χρησιμοποιούν για να κινούνται στην επιφάνεια του δέρματος του προσώπου από το ένα τριχοθυλάκιο στο άλλο. Αυτό συμβαίνει προφανώς τη νύχτα καθώς έχει αποδειχθεί ότι τα ακάρεα αντιδρούν αρνητικά στο φως.

Τα ακάρεα Demodex φαίνεται πως ζουν αρμονικά με τους ξενιστές τους και υπό κανονικές συνθήκες δεν προκαλούν καμία φλεγμονώδη αντίδραση στο δέρμα. Δεν είναι γνωστό εάν εκτελούν κάποια χρήσιμη λειτουργία στο ανθρώπινο δέρμα και είναι πιθανώς αδύνατο να εξαλειφθούν πλήρως, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι πολύ γρήγορα δημιουργείται μια νέα αποικία στο δέρμα ακόμη και μετά από ακαρεοκτόνο θεραπεία.

Σε ασθενείς με ροδόχρου ακμή, τα ακάρεα Demodex αυξάνονται σημαντικά σε αριθμό και βρίσκονται κυρίως στις κοιλότητες στο κέντρο του προσώπου – στις περιοχές που επηρεάζονται συνήθως από φλεγμονώδεις βλατίδες και φλύκταινες. Τα ιστολογικά δείγματα φλεγμονωδών βλαβών έχουν δείξει ότι οι παθολογικές αλλαγές επικεντρώνονται στα τριχοθυλάκια και τα ακάρεα ή τα ψήγματα από τα ακάρεα παρατηρούνται συχνά στον τριχοφόρο σωλήνα που περιβάλλεται από φλεγμονώδη κύτταρα.

Μερικές φορές σπασμένα τριχοθυλάκια με σωματίδια από ακάρεα Demodex βρίσκονται μέσα στο χόριο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο σχηματισμός κοκκιώματος στην κερατίνη του τριχοθυλακίου αποτελεί χαρακτηριστικό ιστοπαθολογικών μεταβολών. Οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς (με λοίμωξη από HIV ή σε ανοσοκατασταλτική θεραπεία ή ασθενείς που υποβάλλονται σε νεφρική αιμοκάθαρση) ή εκείνοι που έχουν λάβει ανοσοποιητικορυθμιστικά φάρμακα (τοπικά στεροειδή/αναστολείς της καλσινευρίνης) μπορούν επίσης να εμφανίσουν αυξημένο αριθμό από ακάρεα Demodex στο δέρμα του προσώπου τους.

Μερικοί ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς μπορεί, επίσης, να αναπτύξουν μια φλυκταινώδη έξαρση παρόμοια με την ροδόχρου ακμή με πολλαπλά ακάρεα εμφανή όχι μόνο κατά τη διάρκεια βιοψίας δέρματος, αλλά ορατά με μικροσκοπική εξέταση μετά από ήπια απόξεση της επιφάνειας του δέρματος.

Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι τα ακάρεα Demodex συσχετίζονται με βακτήρια, μερικά από τα οποία είναι ευαίσθητα στα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία βλατίδων και φλυκταινών της ροδόχρου ακμής.

Ένα άλλο πρόσφατο εύρημα που μπορεί να έχει ενδιαφέρον στην κατανόηση της βλατιδοφλυκταινώδους ροδόχρου ακμής είναι η ανακάλυψη ότι η παραγωγή ή/και ο μεταβολισμός του αντιμικροβιακού πεπτιδίου (ΑΜΡ) φαίνεται να μεταβάλλεται σε ασθενείς με ροδόχρου ακμή. Τα πεπτίδια αυτά ή τα σχετιζόμενα ένζυμα μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονώδεις βλάβες παρόμοιες με τις βλατίδες και φλύκταινες της ροδόχρου ακμής. Η βιταμίνη D έχει, επίσης, επίδραση στην παραγωγή ΑΜΡ και μπορεί να συνδέεται με το υπεριώδες φως και τις φλεγμονώδεις βλάβες σε ασθενείς με ροδόχρου ακμή.

Ο συνδυασμός αυτών των νέων επιστημονικών γνώσεων ίσως καταφέρει να μας δώσει πληροφορίες στο μέλλον για τα πραγματικά αίτια της ροδόχρου ακμής.

Παρόμοια άρθρα